Dit is voor een vrouw een van de ergste discriminaties. Het concrete gevolg is dat een vrouw niet geneigd is om te hertrouwen wanneer ze kleine kinderen heeft.

Stel je het volgende concreet geval voor. Een vrouw wordt door haar man gescheiden. Hij heeft een jongere vrouw leren kennen maar kan geen twee vrouwen onderhouden. Hij scheidt dus zijn eerste vrouw en hertrouwt. De eerste vrouw is dertig en zij hebben samen 3 kinderen van resp. 5, 3 en 1 jaar oud. Zij voelt zich na de scheiding verstoten, vernederd en geminacht. Aangezien de kinderen klein zijn, heeft zij de voogdij over hen. Zij komt in een erge depressie terecht. Op een dag komt ze een jeugdvriend tegen waarmee ze nog samen op de lagere school gezeten heeft. Hij is een rustige man met veel wijsheid en hij slaagt erin om haar terug moed te geven. De man is niet getrouwd en vraagt haar ten huwelijk. Welnu, als zij met hem huwt, dan verliest zij de voogdij en gaan de kinderen naar hun vader. Terwijl haar nieuwe man dol is op haar kinderen. Zij staat voor een gigantisch dilemma. Kiest zij voor haar kinderen of wil zij een nieuw leven starten?

Voor Belgische moslims is dit een ver van mijn bed show. De meesten zijn van deze wet niet op de hoogte. In België geldt deze discriminerende wet trouwens (nog) niet. Voor de Belgische moslim bestaat dit dan ook niet.  

Vooral onze lieve moslima’s willen wij oproepen om aan deze wet te denken, de volgende keer dat zij op het punt staan te verkondigen dat de Shariah rechtvaardig is en unieke rechten geeft aan vrouwen.

Op pagina 552 van het Shariah handboek “Reliance of the Traveller“ wordt de logica achter deze regel op een nogal pijnlijke manier uitgelegd. Haar tweede man heeft niets met deze kinderen te maken en die mogen haar niet afhouden van het vervullen van haar plichten tegenover hem. Haar plichten zijn het ter beschikking stellen van haar lichaam aan haar (nieuwe) man, sex dus. Dit is de enige plicht die een vrouw tegenover haar man heeft.